മനോഹരമായ വൈകുന്നേരമൊരു
കവിതയെഴുതിയാലോന്ന് തോന്നി.
ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ സദാ
നനഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട്
നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതാമെന്നു കരുതി.
ഞാൻ മരിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ കരയരുത്.
ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് വീണു പോയവനെന്ന്
എന്നെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കാൻ പാടില്ല
മരണത്തിനപ്പുറമള്ള താഴ്‌വരകളിൽ വീണ്ടും
കണ്ട്മുട്ടാമെന്ന് ഞാൻ വാക്ക് തരുന്നില്ല.
മരുഭൂമിയിലെ മഴയായോ, ചിത്രശലഭമായോ ഞാൻ
പുനർജനിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നില്ല.
ഒന്നുമാത്രം നിങ്ങൾ ഓർത്ത്കൊള്ളക,
ഞാൻ പകർന്ന് തന്ന എൻറെ സ്നേഹം.
അവ നിങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് പകരുക,
അങ്ങനെ ഞാനൊരു ചിരഞ്ജീവിയാകട്ടെ.
What are your thoughts on this post?
I’d love to hear from you! Click this link to email me—I reply to every message!
Also use the share button below if you liked this post. It makes me smile, when I see it.