മനോഹരമായ വൈകുന്നേരമൊരു
കവിതയെഴുതിയാലോന്ന് തോന്നി.
ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ സദാ
നനഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട്
നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതാമെന്നു കരുതി.
നിന്നെ തന്ന
അച്ഛക്കും അമ്മക്കും,
ഞാൻ ജ്യേഷ്ട്ടനായ
അനർഘനിമിഷത്തിന്,
നന്ദി.
നില്ക്കാത്ത സ്നേഹത്തിന്,
സദാ പകരുന്ന പ്രസരപ്പിന്,
ഉള്ളിലെ നൻമക്ക് ,
സ്നേഹം.
എല്ലാത്തിനുമപ്പറം അമ്മയുടെ
ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മകനായതിന്,
അച്ഛയുടെ ആൾരൂപമായി
നിലനിൽക്കുന്നതിന്,
എന്റെ അനുജനായതിന്,
ചുംബനം.
What are your thoughts on this post?
I’d love to hear from you! Click this link to email me—I reply to every message!
Also use the share button below if you liked this post. It makes me smile, when I see it.