മനോഹരമായ വൈകുന്നേരമൊരു
കവിതയെഴുതിയാലോന്ന് തോന്നി.
ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ സദാ
നനഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട്
നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതാമെന്നു കരുതി.
ഒരുനാൾ ഞാൻ മരണം പൂകും
പരിഭവം പറയാതെയിരിക്കുകയന്ന്,
അതിനാൽ സ്നേഹിക്കുക നാം
ആഴത്തിൽ വീണ്ടുമാഴത്തിൽ.
സമയമേറെയുണ്ടെന്ന് നിനക്കാതെ
കൈകോർത്ത് നടക്കാം
ഈ വനങ്ങളിൽ, ഒരുമിച്ചൊഴുകാം
ഈ പുഴകളിൽ ഈ പൂക്കളിൽ.
രാവിലുറങ്ങുമ്പോഴും
പുലരിയിലുണരുമ്പോളും
കണ്ണിലാഴത്തിൽ കോർത്തിടാം
ചുംബനങ്ങൾ.
പങ്കുവെക്കാം പ്രിയമുള്ളതൊക്കെയും
നമ്മളെ നാം പങ്ക് വെച്ചപോൽ.
ഒരുനാൾ മരണം കയറിവരും
ഒരുമിച്ച് പാടാം നാമന്നേരവും.
പിരിയുമ്പോൾ ഓർക്കുക
സ്നേഹിക്കുന്നു നാം പരസ്‌പരം
ആഴത്തിൽ വീണ്ടുമാഴത്തിൽ.
What are your thoughts on this post?
I’d love to hear from you! Click this link to email me—I reply to every message!
Also use the share button below if you liked this post. It makes me smile, when I see it.