മനോഹരമായ വൈകുന്നേരമൊരു
കവിതയെഴുതിയാലോന്ന് തോന്നി.
ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ സദാ
നനഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട്
നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതാമെന്നു കരുതി.
നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചതുകൊണ്ട്മാത്രം
ഹൃദയം തകർന്നവരുടെ
ഉള്ളിലോട്ട് വീണിട്ടുണ്ടോ ?
അവരുടെ വേദനകളുടെ
ഉപ്പുവെള്ളത്തിൽ മുങ്ങിചാകാതെ
സൂക്ഷിക്കണം.
ഉള്ളിലെ ദുഃഖങ്ങളിൽപ്പെട്ട്
ഞെരിഞ്ഞമർന്ന് പോകാതെ
നോക്കുകയും വേണം.
പിന്നെയും അടിയിലോട്ട്
ചെല്ലുമ്പോൾ
അവിടെ ജീവൻ്റെ
തുടിപ്പും മയവും കാണാം,
സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഈർപ്പമുള്ളയിടം.
അതിൽ തൊട്ട് നോക്കുക,
ചോര പൊടിയുന്നുണ്ടാവും
ആ അറകളിൽ.
സൂക്ഷിച്ച് നോക്കിയാൽ
നിങ്ങളുടെ പേര് കാണാമവിടെ.
ഓരോ തവണ നിങ്ങൾ
വേദനിപ്പിക്കുമ്പോളും
അവിടെയാണവർ ചുംബിക്കുന്നത്.
ആ ചുംബനങ്ങളിലാണ്
നിങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം
പിന്നെയും പിന്നെയും പൂക്കുന്നത്.
What are your thoughts on this post?
I’d love to hear from you! Click this link to email me—I reply to every message!
Also use the share button below if you liked this post. It makes me smile, when I see it.