യാത്രകൾ അവസാനിച്ചാലും അവയുടെ ഓർമ്മകൾ അവസാനിക്കില്ല. മഴ തോരുമ്പോളും നിറഞ്ഞുപെയ്യുന്ന മരങ്ങളെപോലെ അവയിങ്ങനെ പെയ്ത്‌കൊണ്ടേയിരിക്കും...

മനോഹരമായ വൈകുന്നേരമൊരു കവിതയെഴുതിയാലോന്ന് തോന്നി. ഓർമ്മകളുടെ മഴപെയ്ത്തിൽ സദാ നനഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതാമെന്നു കരുതി.

ചില വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഞാൻ മരണത്തിന്റെ മണമുള്ള ഇടനാഴികളിൽ ചെന്ന് പെടാറുണ്ട്...

ആളിറങ്ങിയാരവം നിലച്ചപ്പോൾ വസന്തത്തിൻ രാവ് കൊഴിഞ്ഞു. ഇനി ഞാൻ തനിച്ചിവിടെ ഈ തെരുവിൽ.....

ഒരോ രാത്രിസഞ്ചാരത്തിന് ഇറങ്ങുമ്പോഴും ഞാൻ നിന്നേയോർക്കും....

ഇനി കൈകൾ വിരിച്ച് നിങ്ങളെന്നെ ആലിഗനം ചെയ്യുക. ഇത്തിരി നേരമതിലമർന്ന് നിന്നോട്ടെ ഞാൻ...

വിവിധ കാലങ്ങളിൽ ഞങ്ങളുടെ പള്ളിയിൽ പാടിയിരുന്ന കരോൾ ഗാനങ്ങൾ വരും തലമുറയ്ക്ക് പകർന്ന് നൽകുവാനായി ഇവിടെ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നു...

ഒരുപക്ഷേ വെളിച്ചത്തിന്റെയും ഇരുട്ടിന്റെയും മദ്ധ്യത്തിൽ നമ്മൾ വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടും...

പച്ചച്ചെടികൾ നിറഞ്ഞയെന്റെ മുറിയുടെ മഞ്ഞവിരിപ്പിൽ കിടക്കുമ്പോൾ ഞാനിടക്ക് ഓർക്കും....